Yılanlar, etçil ve ayaksız sürüngenler grubunda yer alan, tehlikeli olabilecek hayvanlardır. Pullular türündendir ve amniyot omurgalılar sınıfına dahildirler. Çoğu yılan türünün ataları olan kertenkelegillerden daha çok kafatası kemiğine sahiptir. Bu özellik, yılanlara kendi kafalarından çok daha büyük hayvanları yutma yeteneği kazandırır. Yılanların uzun, dar gövdelerinde organların yerleşimi özellikle çift organlarda yan yana şeklindedir. Çift organlardan biri diğerinin üstünde gibi durur ve çoğu yılanın sadece bir akciğeri işlevseldir. Yılanlar, dünyanın neredeyse her yerinde yaşayabilen sürüngenlerdir. Antarktika ve bazı ada bölgeleri dışında, hemen her yerde var olabilmektedirler. Yılanların dünya genelinde bilinen yaklaşık 456 farklı türü bulunmaktadır.

Yılanların bazı zehirleri insanlar için tehlikeli, hatta öldürücü olabilir. Zehirsiz yılanlar ise avlarını yakalayıp öldürmek için yutma yöntemini kullanırlar. Yılanlar hakkında bilgi sahibi olmayan kişiler, yılanın zehirli mi zehirsiz mi olduğunu kolayca anlayamaz.

Yılanlar, genel olarak üç metre ötedeki nesneleri göremezler. Koku alma işlevi için burunlarını değil, dillerini kullanırlar. Uzun ve iki çatallı dillerini belli aralıklarla dışarı çıkararak havadaki kimyasal kokuları belirlerler. Dil içeri çekildiğinde, damakta bulunan Jakobson organının yardımıyla bu kimyasal kokuları algılarlar.

Yılanlar, dış kulak yapısına sahip olmadıkları için uzun bir süre sağır olarak düşünülmüştür. Ancak çeneleri ile kulakları arasında kemik bağlantıları olduğundan, sürünme işlemi sırasında gelen titreşimleri kolayca işitirler. İnsanlar, gürültülü bir şekilde yürüdüklerinde etraflarında yılan görmeleri pek olası değildir.

Yeşil yılanlar, genel olarak tropik bölgelerde yaşayan yılan türleri arasındadır. Dünyada bilinen yeşil yılanların zehirli olanlarının bile zehri genellikle öldürücü değildir. İçlerinden bilinen ve zehirli olan bir tür ise yeşil asma yılanıdır.